Parayla pulla gidilemeyecek yerlere iki bilet

TANER AY

Küçük Sahne’nin hemen girişindeki Kulis’in Jorj Sütçüyan dönemine yetişemedim, ‘90’lı yıllarda ise sonraki Kulis’e birkaç defa Ahmet Zeki Pamuk ile gitmiştik. Benim ‘snack bar’ havasından hoşlanmadığım bilinir, o yıllarda eskiler Jorj Sütçüyan’ın ‘57’den ‘73’e kadar Kulis’te rakıyı yasakladığı anlatılırlardı, Zümrüt Hanım’ın dönemindeyse orada Kulüp bulmama karşın yine de bir ‘meyhâne sıcaklığı’nı hissetmemiştim. Arif Keskiner’in Çiçek Bar’ında ise iki defa Selçuk Altun’un misâfiri oldum. Güven Turan, Turhan Günay ve Aydın Boysan ile demlenmek ve de Arif Keskiner’in sohbetinde bulunmak elbette çok keyifliydi ama ismi üstünde Çiçek bir bardı, örneğin Bestekâr Şevki Bey meclisimize Uşşak makamından ‘Cânım gibi sevdikçe seni gönlüm ey âfet’ terennümüyle oturmuyordu.

Arif Keskiner

Keskiner’i en son salgından önce Cuma Masası isimli mahfilin Bayram’ın Yeri buluşmasında görmüştüm, birkaç yıldır ise Todori’ye gelemediğinden Besim Dalgıç sıklıkla onu ziyâret ediyor, bizler de ağabeyimizin meşgalelerini ondan öğreniyoruz. Keskiner’in anı kitaplarını okumuştum, yılı devirmeye birkaç gün kalaysa Literatür Yayınları’ndan ‘Akşam Çiçekleri’ çıktı. Hümeyra Erdoğan’ın hazırladığı kitap sohbet tadında Çiçek Bar hikâyesi ama Keskiner’in o hikâyeden çok daha fazlası olduğunu düşünenlerdenim.

Edebiyatçı ve sinemacı Keskiner’in bana sorarsanız asıl ustalığı dostlar biriktirmektedir. Dostlarını say say bitmez, en iyisi mi ‘Akşam Çiçekleri’ni okumanız. Bayılacaksınız, elinizden bırakamayacaksınız:

Sahi, ‘Rakı Ansiklopedisi’nin ilk baskısında Arif Keskiner ve Çiçek Bar maddeleri var mıydı? Bir bakın, çünkü onları ıskalayarak kültür tarihi yazmanın balon uçurmaktan başka bir şey olmadığı kanısındayım.

BU YIL ‘GECELEYİN BİR TREN’ KONUŞULACAK

Cuma Masası mahfilinden Cevat Çapan ile ara sıra Kalamış’taki Todori’de görüşüyoruz. Hilmi Yavuz ile Çapan şiirimizin en büyükleri, onları okumak beni dostluklara daha sıkı bağlıyor. Çapan’ın son şiir kitabı ‘Geceleyin Bir Tren’ ise geçtiğimiz yılın son haftasında Sözcükler Yayınları’ndan çıktı. Bana sorarsanız, bu yıl ‘Geceleyin Bir Tren’ çok konuşulacak, hangi şiirinden bahsedeceğimi bilemiyorum, çünkü hepsi de hayatlarımıza temas ediyor. Saksıdaki kış çiçekleriyle yaz bahçelerine gidiyor, sığındığımız karanlıklarsa bizimle yıldızların diliyle konuşuyor. Genç ölen sevdiklerimizden bize kalanlar nedir ya da yazamadığımız romanların kahramanlarıyla bir kuşluk vaktinde istasyon kahvehânesinde buluşmanın büyüsü nasıl tarif edilir, bilen var mı? Sadece dağların geceden niçin korkmadığını hiç düşündünüz mü, ya da ‘Türkçe konuşamamak da oldukça can sıkıcı’ diyen Seferis ile iki kadeh ‘domuz sıkısı’ atamamanın kahrolası üzüntüsünü hiç yaşadınız mı? Ben şimdiden söyleyeyim: ‘Geceleyin Bir Tren’deki nefis şiirlere şimdiden ‘bilet alın’, çünkü o ‘tren’ sizi parayla gidilemeyecek yerlere götürecek. Orada, dönseler de, hiç dönmeyeceklerle karşılacaksınız.

Cevat Çapan

FARKLI BİR ÇETİN ALTAN AYRINTISI OKUYACAKSINIZ

Bu haftanın yazısına Cuma Masası mahfilinden dostlarla başlamışken, onlarla devâm edelim: Tabii ki, diğer dostlarımız da Sözcükler’in yeni sayısındalar. Eray Canberk’in ‘Okuma Günlüğü’, Fatin Hazinedar’ın ‘On İkiler’i, Besim Dalgıç’ın ‘Müjde’si, Hakan Savlı’nın ‘Mavilik’i, Eray Canberk’in ‘Ebrular’ı ve Cevat Çapan’ın ‘O Yıllar’ı ilk okuduklarım oldular. Cevat Çapan’ın ‘O Yıllar’ı ‘Geceleyin Bir Tren’e girmeseydi, üzülürdüm. Oğuz Demiralp’in ‘Tanpınar, Karasu, Cumhuriyet’ini iki defa okudum, Tahir Abacı’nın ‘Nâzım Hikmet ve Kemalizm’ini de öyle. Benim ‘Bâb-ı Âli’den Bir Delifişek Çetin Altan Geçti’ başlıklı yazımda anlattığım Çetin Altan’ı ise farklı bir ayrıntı olarak bir kenara yazabilirsiniz.

EBRU ÖZDEN ŞİİRİYLE AÇILAN SAYFALAR

Bu ayın dergilerinden Ayarsız, benim için Ebru Özden’in ‘Giden Günün Ağıdı’ şiiriyle başlıyor. Biliyorsunuz, Ebru Özden benim son iki yıl içinde en fazla en sevdiğim şâirlerin başında geliyor, yaşından büyük bir ustalığın sesidir Ebru. Göktürk Ömer Çakır’ın ‘Fragmanlar’ı ise bir başka edebiyat mahfiliyle, bizim Muhibban ile Göktürkçe kafa buluyor. Ancak, Muhibban için ‘bir manga estet erkekten oluşan mahfil’ tanımını yaparken, haklıdır. Bu yüzden de Murat Kaymaz gibi felsefeci yazar arkadaşımızın mahfile ‘Bonoban’ dediğini Şaban Özdemir’e buradan çıtlatayım. Göktürk Ömer Çakır ayrıca mahfilimizin ‘verimli meclislerinin seyreldiğini’ yazıyor ki, bu da doğru. Maalesef bazı ilişkiler sanki çöküyor gibi, bu yüzden çabaların boşa çıkmasına çok üzülüyorum. Derginin dâimî yazarlarından Oğuzhan Murat Öztürk’ün ‘Komik Fahri Bey’i şehir komiklerinin on birincisi. Bu yazı dizisinin bir an önce kitaplaşmasını bekliyorum. Değerli dostum Senail Özkan’ın bir başka dostum Adnan İslamoğulları’nın romanını değerlendirdiği ‘Bizi Dilhûn Edecek Külhan’ yazısıysa tek kelimeyle, nefis! Said Coşar’ın ‘Hıyanet-i Vataniye Davasında Edebiyatçılar’ı, M. Hayati Özkaya’nın ‘Genç Şâir ve İlk Dans’ı, Ömer Faruk’un ‘Tanıdıklar ve Başka Bildik Yüzlere Ait Kayıp Sonsöz’ü ve Veysel Gökberg Manga’nın ‘Birazdan Dünyanın Başına Gelecekler Hakkında’sı sizi edebiyata doyuracak. Benim ‘Sabah erken Küplü’nün kapısı, insanı divâne eder rakısı’ başlıklı yazımsa ‘Edebiyatın Beyoğlu’ yazı dizimin başlangıcı oldu.

Ayarsız’ın Ocak 2024 sayısında, Turgut Say’ın Ayda Majidabadi’den ve Birsen Karaca’nın Anton Çehov çevirilerini de atlamamanızı öneririm...